Zabytki nawet ze średniowiecza na Zatoce Gdańskiej

Chodzi o budowę nowej części tej bramy na świat dla polskiej gospodarki, jak też o poszerzenie już istniejącego szlaku podejścia dla statków do Portu Północnego w Gdańsku. Zabytki zostały odnalezione, dzięki współpracy Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku, z Urzędem Morskim w Gdyni, z Instytutem Morskim w Gdańsku oraz z Biurem Hydrograficznym Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej w Gdyni.

Na terenie planowanego pogłębienia i poszerzenia toru podejściowego do portu natrafiono na ponad 80 miejsc,w których mogą znajdować się zabytki – np. wraki statków. Najbardziej interesujących jest jednak 9 wraków, znajdujących się niedaleko półwyspu Westerplatte, gdzie planowany jest port centralny.

Z informacji, które przekazała nam Iwona Pomian – kierownik Działu Badań Podwodnych Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku, jednym z najstarszych jest wrak o roboczej nazwie Falburt”. Datowany na XIV wiek. Głębokość morza w miejscu jego położenia wynosi około 5 metrów. W odległości około 400 metrów od brzegu. W pozostałościach „Rudowca” z

XVII wieku znaleziono kilkadziesiąt beczek z bryłkami żelaza. Beczek może być więcej. Przy wraku, nazwanym „West A” najprawdopodobniej z XVII – XIX wieku, zauważono kilkanaście okrągłych kamieni, wstępnie rozpoznanych jako żarna młyńskie.

Odkryto też pozostałości falochronu zabezpieczającego wschodnią krawędź toru wejściowego do dawnego portu gdańskiego. Na głębokości około 5 m znajdują się, wykonane z drewna sosnowego, dwa rzędy pali. Długość tej palisady wynosi około 165 metrów.

O tych odkryciach kierownik Iwona Pomian mówiła też w Gdyni, w Muzeum Marynarki Wojennej, podczas spotkania informacyjno – konsultacyjnego dotyczącego planowanej przez rząd Rzeczpospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji UNESCO o ochronie podwodnego dziedzictwa kulturowego. Ustalenia polskich naukowców badających historię żeglugi na Bałtyku, mogą wnieśc wiele cennych, nowych wiadomosci do historii europejskich podróży morskich.