Sue Black: „Co nam mówią zwłoki. Opowieści antropologa sądowego”

To wzruszająca i ekscytująca podróż po ludzkiej anatomii i moralnej kondycji człowieka. W obu przypadkach, uświadamia nam kruchość istnienia, uzależnionego od biologii, ale i bardzo często, zwykłego przypadku. A jednak mimo licznych i szczegółowych opisów zależności pomiędzy poszczególnymi organami, budowy ciała, i tego co się z nim dzieje po śmierci, Sue Black udało się połączyć w bardzo delikatny sposób, przyziemność naszej egzystencji z towarzyszącą finałowi metafizyce.

W zależności od prywatnych doświadczeń, wynikających najczęściej z wieku Czytelnika, „Co nam mówią zwłoki”, będziemy odbierać różnie. Moja nastoletnia córka, która przyniosła książkę do domu, nie była zachwycona – „za mało ciekawostek, za dużo filozofowania”, zrecenzowała mi krótko. Ale dla mnie, mężczyzny, który na pewno przekroczył już połowę darowanego mu czasu, to właśnie przemyślenia o odchodzeniu najbliższych Autorce osób, były najcenniejszymi fragmentami dzieła. Może dlatego, że mam własne, tak silnie tkwiące w sercu?

A tu okazało się, że mimo różnych kultur, doświadczeń, płci i podejścia do życia – odwieczne dance macabre pięknie unifikuje człowieczeństwo w jego lękach, wzruszeniach i nadziejach.