Silne Wybrzeże Gdańsk. Skład mocniejszy niż ostatnio?

We wtorkowy wieczór Wybrzeże ogłosiło nazwisko ostatniego zawodnika w kadrze na sezon 2018. Został nim Mikkel Bech, dobrze znany gdańskim kibicom z końcówki minionego sezonu, gdy dołączył do Wybrzeża i spisywał się bardzo dobrze, a w dodatku złapał świetny kontakt z publicznością. Zakontraktowanie Duńczyka było sporą niespodzianką, działacze zapowiadali bowiem sprowadzenie kolejnego polskiego seniora. - Wybór na rynku był niewielki, a dostępni zawodnicy nie spełniali naszych oczekiwań, dlatego zdecydowaliśmy się na Becha - mówi Mariusz Kędzielski, odpowiedzialny w klubie za transfery.

Sam Duńczyk jeszcze niedawno mówił, że decyzję o startach w Polsce odłożył do maja. Jego sytuacja była o tyle skomplikowana, że poza jazdą na żużlu na co dzień pracował na budowie. - Musiałem przemyśleć czy nadszedł już czas, w którym warto postawić na żużel. Odbyłem wiele rozmów z rodziną, przemyślałem wiele spraw i dziś już wiem co chcę robić. Nadal pracuję zawodowo, być może w trakcie sezonu również czasem pojawię się w pracy, ale generalnie zamierzam skupić się w stu procentach na żużlu - tłumaczy Bech.

Tym samym w Wybrzeżu zgromadzono skład złożony wyłącznie z Polaków i Duńczyków. Wśród seniorów oprócz Becha znajdują się Oskar Fajfer, Michał Szczepaniak, Anders Thomsen, Mikkel Michelsen i Patrick Hougaard. Formację juniorską stanowią natomiast Dominik Kossakowski, Marcin Turowski i Karol Żupiński, który będzie mógł jednak jeździć dopiero od czerwca, gdy skończy szesnaście lat. Czy to skład silniejszy od tego z rozgrywek 2017? Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie. Warto jednak nieco dłużej przyjrzeć się sytuacji kadrowej Wybrzeża.

Głównym problemem są polscy seniorzy, których jest ledwie dwóch, trener Lech Kędziora nie ma więc tutaj żadnego pola manewru. W dodatku duet Szczepaniak-Fajfer wydaje się słabszy od zeszłorocznego Fajfer-Kacper Gomólski. Boli zwłaszcza utrata Gomólskiego, który w przekroju całego sezonu był najrówniej jeżdżącym zawodnikiem Wybrzeża. Ani Fajfer, ani Szczepaniak nie dają gwarancji jazdy na tym samym poziomie. Warto jednak pamiętać, że rok temu Gomólski również żadnych gwarancji nie dawał. Fajfer w formie może dawać drużynie nawet więcej niż dotychczasowy krajowy lider, pod warunkiem, że po bardzo nierównych rozgrywkach ustabilizuje formę i będzie jeździć tak, jak w pierwszym sezonie w Wybrzeżu. Szczepaniak poprzedni sezon też miał nieudany (średnia biegowa 1,708, słabsza niż Fajfer), ale jeszcze w 2016 roku kończył sezon ze średnią 2,118. Jeśli obaj odpalą i będą jeździć na swoim najlepszym poziomie, Wybrzeże będzie miało dwóch zawodników na zbliżonym poziomie do Gomólskiego. Problem pojawi się jednak w sytuacji, gdy któryś z nich będzie zawodzić, bo wtedy nie ma nikogo na ich miejsce. Całkiem możliwe jednak, że do rozpoczęcia sezonu gdańszczanie kogoś jeszcze wypożyczą, alternatywa może się więc pojawić.

Duński kwartet wygląda natomiast bardzo solidnie. Thomsen w Gdańsku stale się rozwija, w zeszłym sezonie był najlepiej punktującym zawodnikiem Wybrzeża i czwartym w całej lidze ze średnią 2,257. Tuż za jego plecami znalazł się Michelsen z wynikiem, 2,250. W barwach Unii Tarnów pojechał tylko w dziewięciu spotkaniach, ale odsunięty od składu został ze względu na sprawy pozasportowe. Bech, gdy w pełni skupi się na żużlu, może być jeszcze lepszy niż pod koniec sezonu 2017. Hougaard to zawodnik solidny, lepszy z pewnością choćby od Renata Gafurowa.

Wybrzeże może być zatem silniejsze, niż wielu je widzi. Można zaryzykować tezę, że kadra na sezon 2017 w momencie jej ogłaszania wydawała się słabsza, niż obecny zespół. Może na tę chwilę nie ma nikogo na poziomie Gomólskiego, ale nie ma też nikogo na poziomie Huberta Łęgowika.

TRZY WRZUTY. Piłkarze oblali sprawdzian. Rugbiści po pięciu latach wracają do Gdańska