Krzysztof Juras: Sebastian Mila zasłużył, by go uroczyście pożegnać [Komenatrz]

Nas jednak, na Wybrzeżu, bardziej interesowały rozgrywki grupy spadkowej niż mistrzowskiej, bo żadnemu z naszych przedstawicieli nie udało się awansować do górnej połowy tabeli.

Niezbyt dobrze pożegnały się nasze drużyny z tegorocznymi rozgrywkami. Arka na własnym stadionie uległa wrocławskiemu Śląskowi. Wrocławianie odnieśli pierwsze od 34 lat ligowe zwycięstwo nad żółto-niebieskimi w Gdyni. Lechia zaś tylko zremisowała ze zdegradowaną już Sandecją Nowy Sącz. Warto przy okazji zauważyć, że biało-zieloni nie potrafili ani razu pokonać Sandecji, mimo że trzykrotnie grali z najsłabszą drużyną ekstraklasy.

Jak to przy okazji ostatnich meczów sezonu bywa, mieliśmy kilka pożegnań. Z Arką rozstają się Michał Marcjanik teraz będzie zawodnikiem włoskiego Empoli czy Mateusz Szwoch, który trafi do Wisły Płock. Żółto-niebieskich nie poprowadzi już z trenerskiej ławki Leszek Ojrzyński. Nie przedłużono z nim kontraktu, mimo, że za jego kadencji Arka odniosła największe sukcesy w historii. Zdobyła Puchar Polski, Superpuchar, drużyna ponownie znalazła się w finale Pucharu Polski.

Uroczyście pożegnano się z Krzysztofem Sobierajem, którego 30 minut w meczu ze Śląskiem Wrocław było ostatnim występem w piłkarskiej karierze.

Również w Lechii jeden z zawodników kończył karierę. Mowa Sebastianie Mili, który w mojej ocenie zasłużył, by go uroczyście pożegnać. Klub ugiął się jednak pod dyktatem kibiców i żadnych uroczystości z tym związanych nie było. Mila z ulubieńca tłumów stał się teraz zawodnikiem - oględnie mówiąc - mało lubianym. Powód dość prozaiczy: duża pensja - mało grania. Tylko czy to jest aby na pewno wina Sebastiana. Myślę, że zdecydowana większość krytyków Mili w jego sytuacji zachowała by się podobnie, jeśli nie tak samo. Nie znam człowieka, który by poszedł do szefa i poprosił go by ten obniżył mu zarobki, obojętnie jaki by był tego powód.

Jak typują przed mistrzostwami świata 2018 Majdan, Strejlau, Świerczewski?