Pogrzeb Aleksandra Skowrońskiego, wspaniałego aktora gdańskiego Teatru Miniatura. "Teraz jest u pana Boga w ogródku"

Niezapomniane role Aleksandra Skowrońskiego

Był wyjątkowym aktorem, związanym od lat z gdańskim Teatrem Miniatura. Był jego opoką. Grał w tym teatrze u najlepszych reżyserów i we wszystkich ważnych spektaklach.

Ale dla wielu widzów Aleksander Skowroński był także niezapomnianym ojcem komendanta w filmie "U pana Boga w ogródku" Jacka Bromskiego. Grał ogniomistrza Ignacego, którego lubili telewidzowie i kobiety.

W rozmowie z dziennikarkami Dziennika Bałtyckiego tak tamtą rolę wspominał:
"Grałem zawsze... podnieconego erotomana. Gdy spotykam bufetową Halinkę, mówię: „Ach, żebym był młodszy, to bym z tobą jeszcze niejednego obertasa wyrżnął”.

Ale były też inne filmy, w których się pojawiał. Wystąpił m.in. w „Czarodzieju z Harlemu” (zagrał tam Wodzireja). Pojawił się też jako Grom w „Starej baśni” u Jerzego Hoffmana.

W „Bożej podszewce” zagrał filozofa uciekiniera z Wilna, trochę nawiedzonego, kochającego zwierzęta, hodującego królika w klatce po kanarku. Wspominał, że Izabella Cywińska reżyserując tę scenę bardzo się śmiała, a on lubił tę postać, choć była to tylko rola epizodyczna.

Aleksander Skowroński zagrał także starego bacę u Agnieszki Holland w filmie „Janosik. Prawdziwa historia”.

Kloszardem był z kolei w serialu „Plebania” A u Jerzego Łukaszewicza w filmie „Słoneczna włócznia”, pojawił się jako kolorowy i bajkowy patron miasta.

Sam był trochę jak ktoś wyjęty z baśni.

Mając 73 lata został kaskaderem.  Udowodnił, że na takie wyczyny nigdy nie jest za późno. Za skok z wieży został honorowym członkiem kaskaderów polskich.

Wspomnienie Aleksandra Skowrońskiego

Konrad Szachnowski, reżyser i wieloletni dyrektor Teatru Miniatura tak wspomina Aleksandra Skoworńskiego:

-Poznałem go w 1979 roku, gdy grał w sztuce „Iwan carski syn, szare wilczysko”, którą reżyserowałem. Był to spektakl dosyć trudny dla aktorów, ponieważ animowali ogromne pacynki. Potem spotkaliśmy się, gdy reżyserowałem „Koziołka Matołka”. "Żanu" grał główną rolę. Miałem z nim  pewien kłopot, był do bólu perfekcyjny. Bywał częstym gościem w pracowni, gdzie ulepszał lalki, którymi grał. Swoją sztukę animacyjną próbował wspomóc jakimiś mechanizmami, różne rzeczy wymyślał, czasami świetne, czasami nie. Niestety, próbował tymi mechanizmami iść na skróty, ale skutecznie wybiłem mu to z głowy. Aleksander dosyć często u mnie grywał i miałem z nim wspaniały kontakt.

Kiedy odszedł do Teatru Wierszalin, nasze drogi na jakiś czas się rozeszły, ale kiedy przeszedł na emeryturę poprosiłem, żeby grywał w Miniaturze na umowę - zlecenie. Razem ze świętej pamięci Frankiem Grzegorzewskim, Jurkiem Nawojskim i Leszkiem Kowalskim stanowili silną grupę starszych aktorów. Dostali własną garderobę, gdzie kwitło życie towarzyskie. Panowie stanowili zgraną teatralną rodzinę. Nikt nie miał tam wstępu. Młodzież tam nie zaglądała, tylko jeden Jacek Gierczak miał prawo wstępu i ja, jako dyrektor. Aleksander Skowroński był niewątpliwie aktorem, którego nazwisko jest nierozerwalnie związane z Teatrem Miniatura, był jego opoką - puentuje Konrad Szachnowski.

***
Aleksander Skowroński urodził się w Białymstoku. Występował m.in. w teatrach: Miniatura w Gdańsku, Teatrze „Wierszalin” w Supraślu, Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku oraz Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.  W 2012 roku otrzymał nagrodę Henryka - to lalkowy Oscar. Ma go niewielu aktorów. 

Jest jednym z bohaterów książki „Gdańsk śladami znanych ludzi” Grażyny Antoniewicz i Gabrieli Pewińskiej.