Po drugie: Autostrada wodna na Wiśle. Na kierownicach lepiej nie spacerujmy!

Korpusy kierownic zmontowano z betonowych, prefabrykowanych segmentów. Mają one gładkie powierzchnie ścian bocznych, nachylonych w stronę wody i koron, które niektórzy ludzie traktują jak mola spacerowe.

Tymczasem osoby przechodzące po kierownicach są narażone na przypadkowe osunięcie się do rzeki lub morza. Natomiast samodzielne wydostanie człowieka z głębokiej wody, po pochyłych ścianach, jest prawie niemożliwe. Dodatkowe zagrożenie stanowi występujący okresowo silny nurt ujściowego odcinka Przekopu Wisły, który może go porwać. Stopień ryzyka wpadnięcia do wody wzrasta zimą, gdy kierownice są oblodzone, a rzeką spływa kra.

W połowie maja doszło już do pierwszego tragicznego wydarzenia. Utonęły dwie młode osoby. Jedna zsunęła się do rzeki po nachylonej ścianie bocznej kierownicy, a druga próbowała ją bezskutecznie ratować.

Bogusław Pinkiewicz, rzecznik prasowy RZGW w Gdańsku, poinformował, że z uwagi na niebezpieczeństwo utonięcia przebywanie na kierownicach osób nieuprawnionych jest niedozwolone. Jednakże lekkomyślni turyści i wczasowicze, przebywający w nadmorskich miejscowościach, uznają je za atrakcyjne miejsca spacerów. Dlatego też na powierzchniach koron korpusów obu kierownic namalowano trudno ścieralną farbą ostrzegawcze napisy: „Wstęp wzbroniony grozi utonięciem”, a w rejonach przylegających do rzeki i brzegu zatoki ustawiono pionowe znaki ostrzegawcze i tablice informujące spacerowiczów o zagrożeniu.

Kierownice przy ujściu Przekopu Wisły - wschodnia i zachodnia, są przedłużeniem jego brzegów.
Służą one przede wszystkim ochronie przed powodzią obszaru Żuław i utrzymaniu żeglowności ujściowego odcinka rzeki.
Obie budowle wodne ukierunkowują i koncentrują wody nurtu Przekopu Wisły, aby odprowadzać je w głąb zatoki. Jest to istotne, bo niosą one nieustannie rumowisko denne (piasek, żwir i kamienie otoczaki), a zimą - krę. Co roku nurt rzeki przenosi od 0,4 do 1,5 mln m sześć. rumowiska. Z tej ilości około 0,3 mln m osadza się przy jej ujściu, tworząc stożek usypowy oraz łachy i mielizny. Aby nie dopuścić do zblokowania ujścia już na początku ubiegłego stulecia zaczęto budować kierownice, a następnie je przedłużano. Z czasem stożek usypowy przesunął się o ponad 2 km w głąb zatoki, licząc od linii brzegowej z 1895 roku, gdy zbudowano Przekop Wisły. W ostatnich dziesięcioleciach proces wypłycania ujścia zaczął ponownie postępować. Zagrażało to wystąpieniem na Żuławach powodzi zatorowej, spowodowanej przez osadzanie się rejonie ujścia kry lodowej i zahamowania spływu wody. A także uniemożliwienie operowania lodołamaczom, wpływającym na Wisłę z zatoki.

W grudniu ubiegłego roku zakończono gruntowną przebudowę kierownic. Roboty hydrotechniczne, kosztujące 50 mln zł, wykonano w ramach dofinansowanego w 85 proc. z funduszy unijnych projektu „Kompleksowe Zabezpieczenie Przeciwpowodziowe Żuław - Etap I - Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku”. Objęły one odbudowę kierownicy wschodniej na odcinku 600 m, z czego 200 m stanowi jej przedłużony fragment i zachodniej - na odcinku 550 m.

Obie, zrekonstruowane budowle i prace pogłębiarskie poprawiły warunki nawigacyjne na dolnym odcinku Przekopu Wisły. Jak przekazał Pinkiewicz, jego głębokość zależy jednak także od stanów wody czy kierunku wiania i siły wiatru.

Przy średnich stanach wody głębokość pomiędzy kierownicami wynosi ponad 3 m, a poza nimi - około 1,8 m. Natomiast szerokość koryta rzeki między kierownicami dochodzi do około 400 m. Obecnie mogą przepływać nim swobodnie zimą lodołamacze, prowadzące akcje lodołamania, a w sezonie żeglugowym - statki rzeczne i jachty.

Kliknij i sprawdź szczegóły akcji!