Gdańsk: Wystawa na jubileusz stulecia ZPAP

Wystawa nie ma charakteru muzealnego. Mamy na niej wrażenie przebywania wśród wciąż żywych twórców. Artyści użyczyli na nią eksponatów charakteryzujących ich najbardziej albo najnowszych.
Mamy więc do czynienia, jak stwierdza w katalogu Roman Gajewski, z polifonią narracji, ale czy to wystarczy dla objęcia całości? Czy w ogóle zbiorowe wystawy są właściwym miejscem dla tego rodzaju rozważań? Zwłaszcza gdy, jak ta, ujawniają tylko skromne rąbki tajemnicy artyzmu?

W takiej sytuacji musimy opierać się na wcześniejszych rozpoznaniach. Dotyczy to nie tylko artystów najstarszych, jak Władysław Jackiewicz, Hugon Lasecki, Włodzimierz Łajming, ale również "średnich" czy "najmłodszych" pokoleniowo. Tak zresztą wyeksponowanych: najstarsi - najniżej. Katalog - okazały! - segreguje ich alfabetycznie, od Janusza Akermana po Małgorzatę Żerwe i Jowitę Żychniewicz. Nie ma innej rady, skoro ma to być "sto jeden najciekawszych postaw artystycznych środowiska Wybrzeża".

Tu miałbym wątpliwości; tego rodzaju konfrontacja sprawia, że od razu widać, kto uprawia sztukę, a kto tylko korzysta z jego pomysłów. I trzeba niemałej odwagi, żeby nieswoje pomysły pokazywać jako swoje... Na tego rodzaju konfrontacjach przeważnie zyskuje malarstwo, zwykle traci grafika, a na pewno - rzeźba. Jednej z najmocniejszych dziedzin sztuki Pomorza nie da się wyeksponować na żadnej wystawie, chyba że uobecni się ją w miniaturze albo w postaci fotografii, a to przecież nie to samo.
Wystawa jest pierwszą odsłoną jubileuszowych uroczystości. Należy się więc spodziewać innych wystaw, może nie tak licznych, za to bardziej plastycznych.

100-lecie Polskich Artystów Plastyków, PGS w Sopocie, plac Zdrojowy 2, do 27 lutego