GDYNIA DO PRZEGLĄDU: Czas kobiet? [Felieton Zygmunta Zmuda-Trzebiatowskiego]

Trzy konkretne gdyńskie kobiety - liderki, o których chcę napisać, potraktujmy jako symbol i hołd złożony wszystkim paniom, które wykonują nieprawdopodobną pracę.

Pierwsza z nich to KINGA SZOSTKO, która w ramach Fundacji Przedsiębiorcy Pomagają zgromadziła wokół siebie gigantyczne grono pomagaczy, skoordynowała wysyłkę gigantycznej pomocy rzeczowej, zorganizowała i uruchomiła ogromny magazyn przeładunkowy w Przemyślu, skąd ruszają kolejne transporty. Ostatnio media opisały jej szalony pomysł zakładania kont na Tinderze nakierowanych na to, by zainteresowani kontaktami Rosjanie trafiali na fotografie wojny na Ukrainie, zmuszając ich do bolesnej konfrontacji z realiami i skutkami konfliktu. Już po kilku dniach okazało się, że Kindze zaczęło grozić z tego powodu realne zagrożenie bezpieczeństwa, sprawą zainteresowały się odpowiednie służby, ale Kinga, po chwilowym zawahaniu, robi swoje mimo obaw i ofert oblania kwasem, które dostaje.

ALEKSANDRA KOSIOREK, doskonale znana mi pani mecenas, angażująca się z zasady w ważne akcje społeczne, tym razem też długo nie usiedziała na miejscu. To, że swoje świeżo zakupione auto postanowiła testować na trasie do granicy i z powrotem, wioząc w jedną stronę pomoc, a w drugą – uchodźców, nawet mnie nie zaskoczyło. Ale to, że na poszczególnych punktach w naturalny sposób stawała się koordynatorką, wspierając wolontariuszy, albo podpowiadając urzędnikom jak szybko i skutecznie rozwiązać dany problem – to już sporo więcej. A akcja ze zbieraniem materiałów do produkcji siatek maskujących była majstersztykiem. Ola, gdy widzi problem, szuka rozwiązań i je wdraża. Natychmiast i sprawnie.

Wreszcie MARTYNA REGENT, do tej pory oddana przede wszystkim sprawie Polanki Redłowskiej i jej ratowania przed zabetonowaniem i ograniczeniem dostępności, przekierowała zasoby inicjatywy Polanka dla Wszystkich dla potrzeb pomocy uchodźcom, wyprzedzając miejskie struktury o kilka długości. Błyskawicznie dysponowała potężną bazą adresową, kontaktami do osób i firm gotowych do pomocy, jak również wiedzą na temat ram pomocy. Wprawdzie gdy z tym wszystkim usiłowała dostać się do miasta, by połączyć siły, nasze władze zrobiły to co mają w swoim DNA, czyli uznały, że wiedzą wszystko lepiej i zrobią same – ale już rytuał, który nikogo nie zaskakuje. Dlatego ekipa Martyny robiła i robi swoje, świetnie sieciuje ludzi, łączy potrzeby i zasoby, informuje i działa.

Jak powiedziałem, te trzy osoby to pewien symboliczny obraz tego, co się dzieje. Dla mnie to także obraz sprawczości i sprawności, determinacji i zaangażowania, zderzania się z przeszkodami i ich skutecznego pokonywania. A po obejrzeniu tego obrazu powraca do mnie natrętna myśl: co to by się wydarzyło, gdyby to kobieta została prezydentem Gdyni? Taka, co nie wie, że się nie da, więc to załatwia? Taka, która nie uważa, że wszystko wie, tylko gdy nie wie – pyta i szuka odpowiedzi? Taka, która widzi wyzwania, a nie przeszkody i taka wreszcie – która na końcu widzi człowieka, a nie petenta? My, faceci, nadymamy się, machamy szabelką i świetnie działamy akcyjnie – ale właśnie dlatego możemy to robić, gdzie w tym całym chaosie są kobiety: sprawne, empatyczne i skuteczne. Czasem patrzą na nas z mieszaniną sympatii i politowania, bardzo sprawnie wiedzą, jak wykorzystać nasz potencjał i adrenalinę, ale to one to uruchamiają, czują i rozumieją. Pewnie dlatego za czasów Franciszki Cegielskiej to działało. Zamiast zmęczonych życiem i zakochanych w sobie facetów – dynamiczna i skuteczna kobieta. To brzmi jak plan! Co sądzicie?

*A ponadto uważam, że Polanka Redłowska nie powinna być sprzedana i powinna być ogólnodostępna.