DPS-y na Pomorzu. Jak wybrać najlepszy dom opieki dla bliskiej osoby? [PORADNIK]

Supermarket i kiosk

- Dom pomocy społecznej, w skrócie DPS, to "supermarket", placówka całodobowej opieki to "kiosk Ruchu" - porównuje Jolanta Mazurkiewicz. - Różnią się od siebie budynkiem, zakresem usług, liczbą personelu "bezpośrednio wspierającego", do którego zalicza się np. pielęgniarki, opiekunki, terapeutów, instruktorów terapii zajęciowej. Dla przykładu - w DPS (w zależności od rodzaju) na 10 mieszkańców musi być minimum 4-6 osób wspierających. W przypadku domów pomocy społecznej wszystko to ściśle reguluje ustawa o pomocy społecznej z 2004 roku oraz późniejsze rozporządzenia.
Za pobyt w DPS pensjonariusz płaci sam. Zgodnie z przepisami - do 70 proc. dochodu, który otrzymuje. Przy emeryturze rzędu 1000 zł, będzie to 700 zł. Nie oznacza to jednak, że osoba, której miesięczne dochody przekraczają 3 tys. zł, musi płacić za pobyt ponad 2000 zł. Przepisy zastrzegają bowiem, że opłata za pobyt nie może przekraczać jej rzeczywistych kosztów. Jeśli ktoś ma np. 10 tys. zł dochodu, nie będzie płacił 7 tys. zł, jeśli realnie kosztuje on 3 tys. zł. Tyle teoria.
- W praktyce jednak kwota wpłacana przez podopiecznego nie pokrywa realnych kosztów pobytu w DPS i do jego utrzymania dopłaca gmina - tłumaczy Jolanta Mazurkiewicz. Co prawda jest do tego zobowiązana rodzina (współmałżonek lub dzieci spełniające kryterium dochodowe), ale zwykle jej na to nie stać. Każdy dom ma inne koszty, które ogłaszane są raz na rok. Ten różny koszt wynika z rodzaju budynku, w którym domy funkcjonują, i wielu innych czynników, a nie oznacza, że dom droższy oferuje lepszy standard usług od tańszego. Każdy DPS musi zapewnić podopiecznemu tzw. usługi bytowe, czyli odpowiednio wyposażony pokój, wyżywienie, usługi opiekuńcze i wspomagające (opieka, pielęgnacja w chorobie).

CZYTAJ DALEJ NA NASTĘPNEJ STRONIE >>>