Dlaczego niektóre kobiety poślubiają bestie? [ROZMOWA]

Rozmowa z psycholog Aleksandrą Sarną
Dlaczego kobiety decydują się na małżeństwo np. z mordercą, mimo wiedzy dotyczącej jego przeszłości?
Powiedziałabym, że nie "mimo wiedzy", ale właśnie z powodu tej wiedzy. Powody tej sytuacji są różne. Przede wszystkim jednak silna chęć kontroli. Jest przekonanie, że poślubimy kogoś bardzo złego, ale on siedzi w więzieniu, jestem bezpieczna, nie zrobi mi krzywdy. Kochanie oprawcy to też często wynik doświadczeń z dzieciństwa. Jeśli był tam problem przemocy, to miłość kojarzy się z cierpieniem. Coś na zasadzie, że jak bije, to znaczy, że kocha. Oczywiście wyjście z tego kręgu jest możliwe, ale wymaga terapii. Kobiety, które wiążą się z mordercami, mają różne motywy, a jednym z nich jest też dążenie do samozagłady, to rodzaj samobójstwa. Uważam, że kandydatki na żony takich mężczyzn powinny pilnie otrzymać pomoc psychologiczną lub psychiatryczną. Może nie zdają sobie sprawy, co nimi właściwie kieruje, jak bardzo ryzykują. I przecież nie tylko swoim życiem.
Kobiety, które wychodzą za niebezpiecznych przestępców, często pociąga właśnie fakt, że ci mężczyźni są w zamknięciu. Niby groźni, ale nic im nie zrobią, są pod kontrolą, potulni, zabiegają o zainteresowanie. Sytuacja zmienia się, gdy partnerzy wychodzą na wolność. Taka konfrontacja w normalnym życiu bywa szokiem. Cierpiące na hybristofilię (obiektem pożądania seksualnego mogą być osoby, które popełniły przestępstwo) to często ofiary molestowania, przemocy w rodzinie, córki brutalnych ojców. Miłość kojarzy im się ze strachem, poniżeniem.

Niektóre kobiety widzą problem już wcześniej, ale uważają, że po ślubie mężczyzna się zmieni. Czy to jest w ogóle możliwe?
Nie jest to raczej możliwe, bo ludzie się nie zmieniają tylko dlatego, że ktoś kogoś kocha. Bywają oderwane od rzeczywistości panie, które wierzą, że samą dobrocią przemienią szatana w anioła. Dla psychopatów, mistrzów manipulacji, to cenny łup, ale do czasu.

A jak wytłumaczyć to, że kobieta świadomie wiąże się z pedofilem?
Psychopatologia nie zna żadnych granic. W przypadku np. Trynkiewicza, zabójcy czterech chłopców, który znalazł narzeczoną, to trzeba pamiętać, że on jest izolowany. Jego narzeczona nie będzie z nim zatem żyła, to daje poczucie bezpiecznego związku. Znany jest też mechanizm zakochiwania się w mężczyznach homoseksualnych z przekonaniem, że nasza miłość go zmieni w heteroseksualnego. Oczywiście nie jest to możliwe. Takie kobiety są głęboko zaburzone.