Chude lata w Stoczniowcu się skończą, jeśli wygram w totolotka

Bez mała trzy miesiące pracy w Stoczniowcu napawają Pana optymizmem?

Optymizm trzeba mieć zawsze. I tyle, jeśli chodzi o to pytanie.

A jak ocenia Pan 7 miejsce gdańskich hokeistów na koniec sezonu?

Najistotniejszą sprawą jest to, że zajęliśmy 6 miejsce w lidze [w sezonie zasadniczym, bo po play-off hokeiści Stoczniowca byli 7 drużyną - przyp. red.]. Trzeba pamiętać, że ci młodzi ludzie weszli w sezon bez odpowiednio przepracowanego okresu przygotowawczego. Jeśli ktoś oglądał mecze, to wie, że zawsze brakowało zawodnikom zdrówka w trzeciej tercji. Po analizie sezonu z trenerem można powiedzieć, że mogliśmy walczyć o piąte, a może nawet ciut wyższe miejsce w lidze. Zabrakło jednak tej podbudowy. Widzę przed tą drużyną perspektywę. Drzemie w niej potencjał. Aby jednak to wykorzystać, musi być spełnionych dużo warunków, na jakie trzeba stawiać w sporcie wyczynowym.

To był najgorszy, w ujęciu organizacyjnym, sezon w historii hokejowej drużyny Stoczniowca?

Nie wiem. Najważniejsze jest przede wszystkim to, że udało się zakończyć sezon. A przecież ciągle było pod górkę. Teraz trzeba pracować nad tym, żeby do startu następnych rozgrywek wszystko było poprawione. Aby potencjał finansowy spółki był większy. Tylko tego potrzeba. Zawodnicy z zewnątrz są nam niepotrzebni. Stoczniowiec ma dobrych wychowanków. Myślę, że są oni lepsi od dwóch Czechów, jacy grali w tym sezonie [Jan Steber i Petr Janecka - przyp. red.]. Świadomie do obcokrajowców nie zaliczam Romana Skutchana, który funkcjonuje w Gdańsku od bardzo dawna. Chcemy, aby w przyszłym sezonie prowadził szkółkę hokejową. Na razie są to jednak luźne rozmowy.

Teraz przed Panem, prezesem jednoosobowego zarządu, najtrudniejszy okres.

Trudny i nietrudny. Ja pracy się nie boję. Mam trzech kolegów w radzie nadzorczej Stoczniowca, którzy znają się na sporcie. Wspomagają mnie. Współpraca przesuwa się więc do przodu. Istotą jest teraz to, aby 15 kwietnia przedłożyć panu Andrzejowi Trojanowskiemu [dyrektor Biura Prezydenta Gdańska ds. Sportu i Euro 2012 - przyp. red.] sprawozdanie z rozliczenia środków, jakimi wsparło nas miasto Gdańsk. Jestem o to spokojny, bo wszystko przeprowadzone zostało przez bank. Małymi kroczkami idziemy do przodu. Co się wydarzy po drodze, to już ciężko przewidzieć.

Telekomunikacja Polska i PGNiG są zainteresowane wsparciem Stoczniowca?

Prowadzimy rozmowy z różnymi firmami, ale od rozmów do konkretnego wsparcia droga jest daleka. Byłem w Warszawie i złożyłem oferty między innymi we wspomnianych firmach. Trzeba jeszcze spełnić szereg warunków. Na razie lepiej więc o tym nie mówić.

Trener Tadeusz Obłój będzie prowadził klub w przyszłym sezonie?

W tej chwili dla większości zawodników zaczął się okres roztrenowania. Tematu dalszej współpracy z trenerem jeszcze nie poruszaliśmy. Zresztą musiał wyjechać do Niemiec [tam na stałe mieszka Tadeusz Obłój - przyp. red.]. Urodził mu się wnuk. Musi poza tym trochę odetchnąć. Przeżywał cały sezon, bo wierzył, że uda się to wszystko rozegrać lepiej. Sami zawodnicy powiedzieli mi, że w momencie takich problemów, jakie miał klub, zdobycie 6 miejsca po sezonie zasadniczym było jak mistrzostwo świata.

To rozmawiał Pan już z hokeistami?

To było kameralne spotkanie tuż po niedzielnym meczu z Zagłębiem Sosnowiec. Spotkaliśmy się przy lampce szampana. Wypada, aby w ten sposób podziękować sobie za cały sezon. Prowadziliśmy luźne rozmowy. Bez zobowiązań.

Trener Obłój postawił jakieś warunki?

Nie. Nie rozmawialiśmy na ten temat. To nie czas i miejsce na tego typu negocjacje.
A komu z czołowych zawodników kończą się kontrakty?

Wszystkim Czechom, Przemysławowi Odrobnemu i Filipowi Drzewieckiemu. Pozostali zawodnicy mają jeszcze umowy roczne lub nawet dłuższe.

Ale zdaje Pan sobie sprawę z tego, że jeśli zawodnicy szybko nie usłyszą konkretów, to zaczną wybierać w ofertach z innych klubów?

Każdy to wie. Jak będziemy mieli konkrety, to o nich poinformujemy zawodników. Powiemy im, na czym stoimy także wtedy, jeśli tych konkretów nie będzie. Udało się zakończyć sezon. Zobaczymy, co powie prezydent Gdańska Paweł Adamowicz po zapoznaniu się z naszym sprawozdaniem z rozliczenia się z miejskich pieniędzy.

Finansowa pomoc z miasta miała być przecież jednorazowa. Coś się zmieniło?

Nie wiem, czy zmieniły się oczekiwania prezydenta. Pierwszym etapem jakichkolwiek rozmów musi być rozliczenie się z kwoty, jaką uzyskaliśmy w formie pomocy.

Część hokeistów zaczyna już szukać pracy w innych zawodach. Słyszał Pan o tym?

Uważam, że to normalne. Młodzi ludzie muszą z czegoś żyć. Tak jest na całym świecie. W Kanadzie rodzice młodych hokeistów płacą za nich. Aby być dobrym, trzeba wnieść coś na początek. Tymczasem u nas się utarło, że to klub musi płacić. Wystarczy spojrzeć na piłkę nożną, na którą idą duże pieniądze, a wyników nie ma. W Polsce brakuje systemu w sporcie wyczynowym. Za chwilę może się okazać, że połowa młodych, ambitnych ludzi odpuści uprawianie sportu. Uważam, że związki są niepotrzebne. Pieniądze m.in. z Ministerstwa Sportu powinny bezpośrednio trafiać do klubów. Związki są tutaj pośrednikiem, który zmniejsza pulę pieniędzy. W Stoczniowcu, mówiąc o całym klubie, szkolenie przebiega na dobrym poziomie. Jak już jednak dochodzimy do seniorów, to zaczynają się schody. To nie tylko nasz problem. W Zagłębiu Sosnowiec od 4 miesięcy nie płaci się zawodnikom.

Dlaczego tak ostro atakuje Pan związki?

Zawsze je atakowałem. Swój żeglarski też atakuję [Adam Petrasz wywodzi się ze środowiska żeglarskiego - przyp. red.]. Żeglarstwo na Pomorzu upada. Kto w Gdyni żegluje w olimpijskiej klasie 470? Mistrzem Polski został sportowiec z Krakowa. Co to ma znaczyć? Co będzie na igrzyskach w Londynie?

Co zatem musi się stać, aby powiedział Pan z czystym sumieniem, że w gdańskim hokeju kończą się chude lata?

Muszę wygrać w totolotka. Wtedy kupię klub na własność i poukładam to tak, że jeszcze na nim zarobię.

Pytam poważnie.

Dzisiaj każde słowo trzeba ważyć, aby komuś nie ująć, a komuś innemu nie dodać. Otoczka jest. Brakuje środków. Spotykam się z kibicami, którzy też próbują się angażować i pomagać. Zawodnicy muszą mieć jakieś gaże. Każdy z nich ma rodziny, kawałek mieszkania. Musimy im więc zapewnić pewien poziom socjalny, aby mogli mieć psychiczny luz. A dopiero potem możemy od nich wymagać czegoś w sporcie wyczynowym. Tak to już jest i nie ma się co tutaj dziwić. Wielu ludzi, działaczy tego nie rozumie. Myślę, że za miesiąc więcej spraw powinno być już jasnych.