Za krzywdę w czasie stanu wojennego

Sławnianin przegrał rozprawę w Koszalińskim Sądzie Okręgowym, ale nie poddał się i przy pomocy adwokata odwołał się od niekorzystnego orzeczenia. Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyznaczył termin powtórnego rozpatrzenia sprawy na 12 marca.

- To dla mnie ogromny sukces - stwierdza Matulka. - Zdaję sobie sprawę, że o zmianę wyroku będzie trudno, ale będziemy starali się dowieść, że moje wezwanie z początku listopada 1982 roku do odbycia służby wojskowej w rezerwie i trafienie na poligon wodny Jednostki Wojskowej numer 1636 w Chełmnie było represjonowaniem. Wraz ze mną było takich samych jak ja 300 działaczy solidarnościowych z całego kraju i przebywaliśmy tam do 2 lutego 1983 roku. Matulka wyjaśnia, że nie otrzymali tam broni, a jedynie ćwiczyli musztrę i większość czasu spędzali na bezsensownej pracy, takiej jak kopanie dołów, czy budowa schronu przeciwatomowego z gałęzi.

W końcowej mowie w sądzie koszalińskim sławnianin usłyszał, że odszkodowanie i zadośćuczynienie nie należą mu się, bo takie są aktualnie przepisy prawne.

- Nie zgadzam się z tym. Mimo że nie mam statusu osoby internowanej ani nie byłem karany więzieniem w czasie stanu wojennego, to pobyt w Chełmnie także był formą represji - uważa Leszek Matulka. - Sąd pierwszej instancji potraktował moją sprawę, mówiąc wprost, najprościej jak mógł. Natomiast ustawodawca pozostawił pewien margines swobody w interpretacji krzywd wyrządzonych w czasie stanu wojennego. Liczę, że Sąd Apelacyjny w Szczecinie to uwzględni.

Oprócz tego mieszkaniec Sławna stara się wyjaśnić, czy należy się mu status osoby internowanej, czy też nie. Bo dysponuje dwoma sprzecznymi zaświadczeniami w tej sprawie z Instytutu Pamięci Narodowej. Jak na razie IPN nie ustosunkował się do tej kwestii.