Po prostu "Szacha"

Nasz bohater urodził się 30 stycznia 1941 roku w Leśniewie. Podobnie jak starszy brat - Zygmunt, trafił do klubu z Polanki Redłowskiej w bardzo młodym wieku. Od początku zdradzał nieprzeciętny talent i już jako 17-latek zadebiutował w zespole seniorów.

Rok później odniósł pierwszy sukces. W sierpniu 1959 roku zespół juniorów Arki sięgnął na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie po najwyższy do dziś w dziejach klubu laur, zdobywając tytuł wicemistrza Polski. Wkrótce zadebiutował w reprezentacji Polski juniorów. Od tego momentu "Szacha" - jak nazywali go koledzy z drużyny - stał się prawdziwym pupilem bywalców obiektu przy Ejsmonda.

Czarował publiczność efektownym dryblingiem oraz skutecznością pod bramką przeciwnika. Znakomicie wyszkolony technicznie, gdyby w pełni wykorzystał talent, którym obdarzyła go natura, mógł zostać graczem reprezentacyjnego formatu.
W pierwszym w historii klubu sezonie drugoligowym - z 14 golami - został najskuteczniejszym graczem zespołu. Wkrótce trafił na Łazienkowską, skąd po kilkunastu tygodniach generał Huszcza - szara eminencja Zawiszy - ściągnął go do Bydgoszczy. Jesienią 1963 roku powrócił na Ejsmonda, gdzie pozostał już do końca kariery.

W latach 60. i 70. stał się legendą Arki. Trzeba jednak przyznać, że zasłużył sobie na to miano jak mało kto. Rzut oka na listę jego sukcesów z Arką w pełni to potwierdza. Obok niego tylko Czesław Przybylski brał udział we wszystkich triumfach "jedenastki" z Ejsmonda w tamtym okresie.

Poza wspomnianym wcześniej tytułem wicemistrza Polski juniorów, był współautorem trzech awansów do II ligi (1960, 1964 i 1969) i historycznego, bo pierwszego - do ekstraklasy (1974), pełniąc w dodatku honorową funkcję kapitana zespołu. Właśnie wtedy zagrał dla Arki po raz ostatni. Było to 9 czerwca 1974 roku w Łodzi, przeciwko Widzewowi, który przesądził o pierwszoligowej promocji.

Wkrótce po awansie do ekstraklasy wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł na stałe. Zginął tragicznie, w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach, 24 grudnia 1983 roku w Filadelfii.
15 sezonów, 326 gier (trzecie miejsce w klubowych annałach) i miano najskuteczniejszego gracza w dziejach klubu z dorobkiem 62 goli. Stanisław Gadecki przez lata przynosił chlubę gdyńskiej Arce, nadając słowom takim jak tradycja, honor czy wierność barwom klubowym ponadczasowy wymiar.