Andrzej Błaszkowski: Przy OSP trzymała mnie żona i sukcesy na zawodach

Jak długo jest już Pan strażakiem ochotnikiem?W 1948 lub 1949 roku mój ojciec tutaj, w Łubianie, zakładał straż. Spędzałem z nim w remizie bardzo dużo czasu. Wtedy nie było jeszcze takich wozów strażackich jak dzisiaj. Pamiętam jak zamiast tego jeździliśmy ciągnikiem. Ze strażą związałem się mając zaledwie 14 lat. Wtedy postanowiłem, że zostanę ochotnikiem. Tak też się zresztą stało.

Nie marzył Pan nigdy o tym, by zostać strażakiem zawodowcem?Pewnie, że marzyłem. Ale moje losy potoczyły się inaczej. Poszedłem do wojska, a kiedy wróciłem, od razu zostałem wciągnięty do naszej jednostki OSP. Jeździliśmy wtedy bardzo często na zawody, a mnie to się bardzo podobało. Tym bardziej, że odnosiliśmy spore sukcesy. Najczęściej zajmowaliśmy pierwsze miejsca. Przy Łubianie trzymała mnie także żona. Te dwa czynniki przesądziły o mojej decyzji.

Bycie strażakiem ochotnikiem bardzo się Panu spodobało.Przyznam, że stało się moim największym hobby. Bardzo lubię to, co robię.

A z czego jest Pan najbardziej dumny?Największą satysfakcję sprawiają mi akcję, kiedy udaje nam się komuś pomóc.

Jaka jest najtrudniejsza akcja, w której brał Pan udział?Najtrudniejsze są dla mnie zawsze te akcje, w których giną ludzie. Zdarzały się sytuacje, kiedy jechaliśmy do wypadku, w którym były ofiary śmiertelne, a po wyciągnięciu ciała z samochodu okazywało się, że to jakiś nasz znajomy. Albo takie, kiedy z pożaru wynosiliśmy martwe osoby. Nie chcę jednako nich rozmawiać, bo to były naprawdę ciężkie chwile.

Ale poza trudnymi sytuacjami, na pewno zdarzają się również zabawne.Oczywiście zdarzają się i takie. Było np. tak, że wzywali nas do os, a kiedy docieraliśmy na miejsce okazywało się, że to nie osy, tylko pszczoły.

A dlaczego to właśnie na Pana warto oddać głos?Chociażby dlatego, że nie lubię się wywyższać. Zamiast tego wole pomagać ludziom.

Zagłosuj na Andrzeja Błaszkowskiego! Wyślij na nr 72355 SMS o treści: och.1 (2,46 zł z VAT)