Zwykła historia z HIV-em w tle

W rzeczywistości jest to sztuka o relacjach między ludźmi, przyjaźni i samotności, rzecz dzieje się podczas spotkania przyjaciółek ze szkolnych lat. HIV jest tu w gruncie rzeczy zaledwie pretekstem. Jest to raczej psychologiczna rozgrywka, opowieść o przekraczaniu granic, o manipulacji innymi i poczuciu krzywdy, które prowadzi do zemsty.

Ale też autorka pokazuje nasze lęki, niewiedzę na temat HIV. Niby niewiele się dzieje, ale na scenie aż kipi od emocji. Nieoczekiwane, zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że widz nie nudzi się ani przez moment. Nie będę opowiadać o czym jest sztuka, aby nie psuć przyjemności jej oglądania.

Główne role dwóch przyjaciółek reżyser powierzył Ewie Czernowicz (Urszula) i Karolinie Wróbel. Ciężar "Spotkania" spoczywa na Urszuli, w mieszkaniu której rozgrywają się zdarzenia. Aktorka znakomicie poradziła sobie z postacią dziewczyny zagubionej, nieszczęśliwej, ale też okrutnej, szukającej zemsty.
Ważną rolę w spektaklu pełni muzyka.

W sztuce mowa jest bowiem o liderze zespołu Queen - Freddiem Mercurym, który zmarł na AIDS, oraz o jego wieloletniej przyjaciółce Mary Austin. Marek Brand nie ilustruje tekstu muzyką z taśmy. Akcji towarzyszą skrzypce (Katarzyna Duzdol)i wiolonczela (Zosia Wróbel), stając się integralną częścią dramatu. Interesującą, potęgującą uczucie niepokoju, lekko odrealnioną scenografię zaprojektowała Elwira Twardowska.

Tekst "Spotkania" został wyróżniony w konkursie, ogłoszonym w 2004 roku przez Krajowe Centrum ds. AIDS. Jury spośród wielu nadesłanych dramatów wybrało te, które miały edukować i przełamywać stereotypy; uświadamiać, ale nie straszyć.
Najlepsze prace zostały opublikowane w zbiorze zatytułowanym "Psychotest, czyli antologia dramatów HIV/ AIDS" pod redakcją Remigiusza Grzeli.