Druga, amerykańska strona medalu

Biała, pięcioramienna gwiazda z niebieskim kołem w środku ma być, jak twierdzi rzecznik MSZ, wykorzystana do promowania zasług i osoby Jana Karskiego w USA. Promocja nie będzie jednorazowa - rozłożono ją na dwa lata. Jej punktem kulminacyjnym stanie się obchodzona w 2014 r. setna rocznica urodzin legendarnego kuriera. A co dalej? Zobaczymy - odpowiadają urzędnicy resortu, w którym na razie zdeponowano odznaczenie.

Tymczasem mieszkająca w Polsce rodzina Karskiego (jakimś dyplomatycznym cudem "uśmiercona" tuż przed waszyngtońską uroczystością, kiedy to poinformowano media, że nie przeżył nikt z bliskich bohatera) apeluje do premiera, by Medal Wolności jak najszybciej trafił tam, gdzie będą oglądać go przede wszystkim rodacy. Czyli do Muzeum Miasta Łodzi, w którym znajdują się inne ważne pamiątki po Karskim.

Trudna to sprawa, bo wymagająca rozstrzygnięcia, komu bardziej potrzebne jest przypominanie o zasługach człowieka, który próbował powstrzymać zagładę Żydów.

Nie ulega wątpliwości, że Amerykanom należy się elementarna wiedza na temat okupacji Polski w czasie II wojny światowej. Jeśli nawet absolwent Harvardu, prezydent Stanów Zjednoczonych, popełnia gafę, mówiąc o "polskim obozie śmierci", to czego wymagać od przeciętnego mieszkańca stanu Iowa lub Alabama? Trudno jednak się spodziewać, że dwuletnia wędrówka Medalu Wolności po USA przestawi pamięć historyczną Amerykanów.

Z drugiej strony nie powinniśmy lekceważyć pamięci historycznej Polaków. Zwłaszcza najmłodszych, którzy karmieni coraz bardziej papkowatą wiedzą historyczną mylą wojny, daty, przyczyny i skutki.

Jeśli nawet decyzja w tej sprawie nie zapadnie szybko, to przynajmniej rozmawiajmy o tym. Głośno. Podając daty, fakty, przyczyny i skutki. Przy okazji może coś zostanie.