Pogrzeb Jana "Yacha" Paszkiewicza w Gdańsku. Pożegnanie wybitnego twórcy polskich wideoklipów [zdjęcia, wideo]

Pogrzeb poprzedziło nabożeństwo żałobne w kościele św. Jana w Gdańsku. Mszę odprawił duszpasterz środowisk twórczych ks. Krzysztof Niedałtowski, który we wzruszającej homilii nawiązał do drogi twórczej i życiowej zmarłego.

Na mszy było obecnych około 200 przyjaciół Yacha, w tym dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury w Gdańsku, Lawrence Ugwu, były marszałek Województwa Pomorskiego Jan Kozłowski i parlamentarzysta, a niegdyś znany raper, Piotr Liroy Marzec. Podczas mszy zagrali m.in. Kacper Ołowski oraz zespół Golden Life, który na zakończenie mszy wykonał kompozycję Marka Jackowskiego pt. "Oprócz", która była jedną z ulubionych piosenek Yacha.

Pogrzeb urny z prochami zmarłego odbył się na Cmentarzu Łostowickim. Nad grobem ponownie przemówił ks. Krzysztof Niedałtowski. W ceremonii wzięło udział wielu znanych artystów, m.in. Grzegorz Skawiński, Krzysztof Skiba, Paweł "Końjo" Konnak.

Jan "Yach" Paszkiewicz urodził się 4 września 1958 r. w Bydgoszczy, był absolwentem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Już w latach 80. realizował undergroundowe wideoklipy dla alternatywnych wykonawców, a od momentu powstania wolnorynkowego show-biznesu w Polsce stał się jednym z pierwszych zawodowych twórców muzycznych wideo. Stworzył ponad czterysta teledysków.

Współpracował m.in. z takimi wykonawcami jak: De Mono, Kult, Kazik Staszewski, Apteka, Maciej Maleńczuk, Wojciech Waglewski, Golden Life, Hey, Budka Suflera, Big Day, Formacja Nieżywych Schabuff, Bielizna, Big Cyc, Czarno-Czarni oraz Majka Jeżowska. Wyreżyserował, sfilmował i zmontował także dziesiątki muzycznych programów telewizyjnych oraz filmów dokumentalnych. Jego dziełem życia był współtworzony z żoną, Magdaleną Kunicką-Paszkiewicz (zm. w 2015 r.) Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film, który odbywał się w Gdańsku w latach 1991-2016 i stworzył od podstaw polską kulturę wideoklipową. Tegoroczna edycja Yach Filmu odbyła się po raz pierwszy w Opolu.

Był członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV. Ostatnią nagrodą przyznaną mu za życia był Stary Palnik, statuetka za całokształt twórczości pomorskiej nagrody muzycznej DOKI, której już nie mógł odebrać osobiście, w jego imieniu byli wówczas obecni córka Rozalia i syn Jan. Zmarł w hospicjum, a na krótko przed śmiercią przyjął sakrament chrztu.